Koen Nieuwendijk van Galerie Lieve Hemel zegt hierover:

Hoewel titel en afbeelding overduidelijk zijn gedateerd, is de problematiek van alle tijden.

Wat regeerders ook betogen, het komt toch niet zoveel voor dat zij zich kunnen of willen inleven in de omstandigheden waarin hun burgers zich bevinden. Jazeker, de Zonnekoning beschikt over goedgetrainde vazallen, die voortdurend een geruststellend status quo bevestigen, maar o jee, o wee, hoe anders kan het elders zijn, toen, en nu. Of dit als een kritisch schilderij beschouwd moet worden, vraagt u zich af? Ik denk dat Erik van der Esch over meer compassie beschikt dan actievoerders zich kunnen voorstellen. Door deze picturale stellingname vervormt Van der Esch de werkelijkheid tot een theatrale groteskheid. Zodoende maakt hij het voor- en tegenstanders mogelijk om afstand te nemen en eventueel impliciete agressie en vooringenomenheid, hoe begrijpelijk ook, in te tomen. Uiteindelijk is dat wel zo effectief.

Maar los van de boodschap, en herkenningspunten even latend voor wat ze zijn, schetst het schilderij een aandoenlijk beeld van het menselijk vermogen zich in vreemde situaties te manoeuvreren. Erik van der Esch laat zien dat hij, ondanks hun veelvuldig falen, van mensen houdt.